Blog o perfumach. W oparach popkultury.

Pamiętacie recenzję Aliena? Wspominałam, że Obca pachnie jak kolor fioletowy. W przypadku So Elixir Purple jest podobnie, choć z Obcą nie ma nic wspólnego. Początkowo myślałam, że to tylko przez Purple w nazwie, dlatego poświęciłam tym perfumom aż 4 dni. Dalej twierdzę, że pachnie fioletem.

Jedyną nutą głowy jest bergamotka – i rzeczywiście – od razu daje o sobie znać. Delikatnie uwalnia się jej herbaciany aromat. Zaraz za nią ulatnia się słodka, przypominająca syrop tuberoza. To właśnie ona, w asyście kadzidła barwi So Elixir na fioletowo. 

Ciężki, zawiesisty akord tych nut splata się delikatnie z zakurzoną paczulą. Tuberoza lekko ochładza się za sprawą ziemnego zapachu paczuli. Fioletowy eliksir zabiera nas w klimaty balsamiczne i orientalne. Pojawienie się delikatnej wanilii chwilowo odziera ten zapach z klasy. Dlaczego? Wanilia jakoś mi tutaj kompletnie nie pasuje. Choć jest to jeden z moich najbardziej ukochanych składników perfum, to So Elixir Purple nie jest dla wanilinu najlepszym miejscem. Na szczęście, po dwóch godzinach uwalnia się świeża, ostra nuta wetiweru, która dodaje całej kompozycji szyku i klasy. W bazie Elixir wyczuwam okadzoną paczulę i lekką słodycz tonki. Do samego końca na skórze pozostają subtelne nuty drzewne.

So Elixir Purple to perfumy dla pewnej siebie, zdecydowanej kobiety. Dla jednej będzie to zapach na dzień, a dla drugiej na wieczór. Sama nie wiem dokładnie, na którą porę go przypisać. Sądzę, że można z nim spędzić całą dobę, jest to całkiem bezpieczne. Jednak flakonik lub odlewkę trzeba mieć przy sobie. U mnie znika on po 6 godzinach. Projekcja zachwyca przez pierwsze trzy godziny, wtedy otoczenie może docenić te perfumy, potem radziłabym już liczyć tylko na komplement ze strony osoby dopuszczonej najbliżej.